LOKMAN ÖZKUL yazıyor...

Bugün köşemizde, cezaevi çalışanı bir taraftar kardeşimizin (ismi bizde mahfuz) Lokman abi yayınlarsan memnun olurum dediği,  Afyonspor ile ilgili bize iletmiş olduğu iletiyi aynen yayınlıyorum. Daha güzel günlerde tribünlerde birlikte olmak dileğiyle..

‘’Aşırı fanatik ve tutkulu bir taraftar olarak bu yazıyı yazma gereği duydum. Şu an Güzel Afyon’umuzun bir ilçesinde görev yapan bir devlet memuruyum. Çocukluğum gençliğim eski Atatürk Stadı’nda sol kapalıda, 03 Gençlik dediğimiz skor tabelası altında geçti. Çocukluğumuzdan beri, babamızdan miras olan bambaşka bir sevda bu… Afyonspor… Adı her ne olursa olsun, yağmurda karda, hüzünde sevinçte, galibiyette mağlubiyette yıllardır içimizde sönmeyen bir ateş… Evladıma miras bırakacağım manevi bir yük…

Herkesin ne işin var, ne yapacaksın, bu takımın arkasından gidilmez dediği yıllarda bile deplasman deplasman sevdamızı kovaladık. Basketbolundan voleyboluna yine aynı şekilde memleket sevdasını içimizde körükledik. Yenildiğinde uyuyamayan, yendiğinde sokaklarda tur attıran bambaşka bir şeydi bu.

Babam ‘’Bak oğlum bu Afyonspor’’ dediğinde diğer insanların neden İstanbul takımlarını tuttuğunu bir türlü anlamazdım. Büyüdük yetiştik , çoluğa çocuğa karıştık… Yine aynı aşk dün gibi…

Bu sene olacak, o sene bu sene diye diye en sonunda kendimizi avutur olduk..!!!

Son senelerdeki takım ve yönetimdeki durumlar hepimizde endişeye yol açtı. Yılardır arkasında kale gibi durduğumuz takıma neden sahip çıkılmıyor? Büyükşehirliğe aday bir ilin spor takımı neden terkedilmiş bir durumda..? Bu durum bizim canımızı çok acıtıyor.

Sen ben yok, Afyonspor var.

İyi günde herkes alkışlar..!

Bu kötü günleri geride bırakmamız lazım. Çocuklarımıza bu sevdayı devretmemiz gerek..!

Herkes elini taşı altına koysun. Lütfen !

Bu şehir bizim,bu takım bizim…’’

Parmaklıklar Ardından Afyon Sevdalısı Bir Kardeşiniz